مشاوره روان شناسی کودک

تاثیر مشاوره تلفنی با روانشناس کودک:

بطور کلی مشاوره تلفنی ارتباط بین دو نفر است که از طریق تلفن برقرار می کنند . در واقع تعامل و ارتباط بین کسی که بعنوان تماس گیرنده تماس گرفته و مشاوره ی که بعنوان پاسخگو تماس است .

از مزایای مشاوره تلفنی :

علاوه بر دلیل فاصله و مسافت ، ممکن است امکان برقراری رابطه حضوری نباشد .

فوریت نیاز تماس گیرنده باشد یعنی تماس گیرنده می تواند فوری با تماس تلفنی با مشاوران نیاز و یا مشکل خود را بدون داشتن اضطراب یا خجالت و در اعتماد کامل مطرح کند و راهنمایی لازم را برای حل مشکل خود پیدا کند.

زمانی که مشاوره از تماس گیرنده میخواهد مشکل خود را بیان کند در واقع به او توانایی تصمیم گرفتن را میدهد و همچنین مسائل را ساده تر میکند تا راجع به آن به نتیجه مطلوبی برسد .

زمانیکه فرد زمان و فرصت برای مراجعه به روانشناس حضوری را ندارد و یا اینکه نمیخاهد هویتش جایی از مراکز باشد با مشاوره تلفنی تماس می گیرد و با مشاوره این مسائل را مطرح می کند و مشاوره می تواند با در نظرگرفتن هیجانات و احساسات و یا رفتارها ،اضطراب ،افسردگی ،زور گویی کودک در مدرسه یا خانه ،ترس ، لجبازی ، پرخاشگری وبسیاری از مسائل دیگر را شناسایی کند و دید بهتری به تماس گیرنده بدهد تا او را آرام کند .

تاثیر مشاوره تلفنی در تربیت سالم کودک :

مشاوران کودک می توانند بر آگاهی و شناخت تربیتی کودکان و برخورد های مناسب با آنها در اختیار والدین قرار دهند .

والدین با برقراری تماس با مشاوران تلفنی و با گرفتن کمک از مشاوران در شیوه  های صحیح فرزند پروری ، رفع رفتارهای بد کودک ، پرخاشگری ، لجبازی ، بازیگوشی و یا حتی داشتن کودک موفق ، شاد و باانگیزه ، باهوش و همچنین هزینه های که هم بر فرد و هم بر جامعه تاثیر گذاشته است آگاه شوند .

خدمات مشاوره تلفنی:

مشاوره تلفنی با روانشناس کودک می تواند صدها ایده در مورد رشد و شخصیت کودک و یا چگونگی دستور دادن که همان چگونه حرف شما را گوش دهند بدون اینکه اعصبانی شوند و دیگر اینکه راهی برای مقابله در برابر رفتارهای قشقرقی و بدخلقی کودکان یاری دهند . ازجمله این رفتارها : چگونگی روابط اجتماعی ، روابط عاطفی ،آموزش مهارت نه گفتن به کودک ، اموزش به نوبت صحبت کردن ، درس ادب و نزاکت به کودکان را میتوان اشاره کرد .

میتوانید برای دریافت اطلاعات و راهنمایی های بیشتر در این خصوص با تماس با مشاوران تلفنی و آنلاین یاری بگیرید .

اختلال یادگیری :

از جمله مشکلات شایع در بین کودکان است که عدم تشخیص و درمان به موقع آن لطمات جبران ناپذیری را به زندگی حال و آینده کودک وارد می کند. در واقع اختلال یادگیری، یک واژه کلی است برای توصیف مشکلات خاصی که کودکان در زمینه پردازش اطلاعات و مهارتهای یادگیری دارند . 

عنوان های دیگری را هم ممکن است شنیده باشید:

از قبیل اختلال عملکرد خفیف مغزی ، مغز صدمه دیده ، تاخیر رشدی ، نارسایی شناختی ، اختلال های چند حسی ، نقص های عصبی ، رشد نایافتگی عصبی ، نقص های ادراکی ، ناتوانی های یادگیری خاص ، ناتوانی های غیر قابل مشاهده و کوری لغات یا نارساخوانی .

دو مورد از شایع ترین اختلالها:

‌نارساخوانی :

آیا کودک یا نوجوانتان در خواندن مشکل دارد و این مشکل به صورتی است که حروف یا اعداد را وارونه می کند ، یا آن ها را معکوس می بیند ؟ آیا سرعت خواندن او کم است ، هر لغت را به زحمت و دشواری می خواند ، یا مرتب در املای لغت های ساده مرتکب اشتباه می شود ؟

این قبیل مشکلات در طبقه ای قرار می گیرند که معمولا نارساخوانی نامیده می شود که یک اختلال خواندن خاص است . اگر چه احتمال تشخیص نارساخوانی از سایر نقص های یادگیری بیشتر است ، اما بعضی وقت ها چنانچه آزمون های تشخیصی خاصی انجام نشود ، نه معلم ها و نه والدین نمی توانند متوجه ی این حالت شوند

بعضی از متخصصان عقیده دارند که تاخیر در جنبه های مختلف رشد :

رشد جسمی و رشد فکری ، روحی ، انگیزه ای ، مجموعا بر دستگاه عصبی مرکزی تاثیر می گذارد وبر توانایی مغز در درست تعبیر کردن لغت های نوشته شده ، تداخل ایجاد می کنند . در بسیاری از موارد ، این حالت ممکن است به صورت خانوادگی وجود داشته باشد.

علت نارساخوانی چیست :

کودکان مبتلا به نارساخوانی نمی توانند واژه ها را بطور مناسبی پردازش کنند و در واقع انها را به گونه دیگری می بینند و همچنین نمی توانند صدای یک طرف را با کارکتر ارتباط دهند و یا واژه ها را  بدرستی بخوانند انها اختلالات در یادگیری نوشتن و هجی کردن و صحبت کردن وحتی ریا ضیات دارند .  .

- در تشخیص ترتیب و محل حروف در لغات ، دچار اشتباه و سردرگمی می شود در خواندن یک کلمه با دقت به حروف نگاه نمی کند ، و از روی اولین حرف ، حدس می زند کلمه چیست .

- در حین خواندن یک صفحه ، جایی را که هست گم می کند ، بعضی وقت ها در وسط یک خط این اتفاق می افتد .

.  لغات رایجی را که حفظ کرده ، روز بعد نمی تواند به یاد بیاورد -

 - وقتی با یک لغت جدید مواجه می شود ، نمی تواند با یک روش اصولی و حساب شده پی به معنی آن ببرد ، بلکه یا معنی آن را حدس می زند ، یا می گوید نمی دانم .

لغت به لغت می خواند و برای خواندن هر لغت ، تلاش و تقلای زیادی می کند.

والدین گرامی، فراموش نکنید که تشخیص به هنگام وجود اختلال یادگیری در کودکان دارای این اختلال ، آینده روشن و متفاوتی را برای کودک رقم خواهد زد. این اطلاعات راهنمای شما در تشخیص وجود یا عدم وجود این اختلال در فرزند شما و روشهای درمان آن خواهد بود که برای اطلاعات بیشتر میتوانید به متخصصان روانشناسی و یا مشاوران تلفنی و انلاین تماس بگیرید .

درمان بیش فعالی

اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه یکی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی در کودکان است که به اختصار ADHD  نامیده می‌شود. این اختلال پدیده‌ای نیست که صرفا در سال‌های اخیر ظهور کرده باشد، بلکه دارای تاریخچه‌ای نسبتا طولانی است.در طول زمان، متخصصان این اختلال را با نام‌های میل انفجاری، بازداری اراده و ناتوانی از مهار اخلاقی، فزون‌جنبشی، اختلال نارسایی توجه و اختلال نارسایی توجه با فزون‌کنشی یا بدون آن خوانده‌اند.

در یک تعریف جامع، این اختلال عبارت است از « الگوی پایدار بیش‌فعالی یا نقص توجه، به طوری که شدت آن بیش از حد طبیعی یک کودک طی روند رشد باشد. برای تشخیص این اختلال لازم است دست‌کم برخی از علائم تا قبل از سن هفت سالگی بروز کند. علائم باید حداقل شش ماه باقی بماند و علائم این اختلال دست‌کم در دو محل از بین مدرسه، خانه و… مشاهده شود .»

به والدین دارای کودکان مبتلا به بیش‌فعالی توصیه می‌کنیم از آنجایی که دارودرمانی برای کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی به تنهایی پاسخگو نیست، بهتر است روش‌های تربیتی و برخورد مناسب با این کودکان را فرا بگیرند اما براستی چگونه باید با این کودکان برخورد کرد؟ روش‌های تربیتی مناسب این کودکان کدام است؟

در اینجا چند روش مناسب برای رفتار با این کودکان را بیان می‌کنیم:

توجه مثبت به کودک نشان دهید

فقط زمانی می‌توانید با موفقیت برای فرزند خود حد و مرز قوانین را تعیین کنید که به ویژگی‌های مثبت او توجه نشان دهید.موثرترین راه برای آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار یا تحسین است. اگر هنگام تحسین کودک خود، راهنمایی‌های زیر را به کار ببندید، متوجه خواهید شد این کار به عنوان یک روش تربیتی و انضباطی بسیار موثر است.

به کودک خود بگویید که کدام صفات او را می‌پسندید. دست‌کم چندبار در روز کودک خود را به طور مناسب و مقتضی تحسین کنید.برای دریافت پاسخ‌های بهتر، نوع تحسین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در آغوش گرفتن، بوسیدن، نوازش کردن و دیگر نشانه‌های عملی محبت همراه با کلمات مهرآمیز برای کودکان مناسب‌تر است. به این نکته توجه داشته باشید که همیشه از جملات متنوعی برای این کار استفاده کنید، زیرا کودک بعد از مدتی از جملات تکراری خسته می‌شود. بازخورد فوری نشان دهید و رفتار کودک را برای موفقیت‌های کوچک‌تر نادیده نگیرید.

کودک را با افراد دیگر مقایسه نکنید

روزانه ۱۵ تا ۲۰ دقیقه از وقت خود را به کودک اختصاص دهید تا روابط والد ـ فرزند نزدیک‌تری ایجاد شود و زمینه برای تخلیه هیجانات نیز صورت گیرد.در این اوقات به کودکتان در انتخاب فعالیت یا تکلیف، حق انتخاب بدهید و کودک نقش اصلی را بر عهده بگیرد.

دستورات موثر و مناسب بدهید

کودکان دچار اختلال بیش فعالی در کنترل حواس خود ناتوان هستند. به این ترتیب وقتی می‌خواهید کودک رفتار خاصی داشته باشد یا کار خاصی انجام دهد، باید حواس خود را متمرکز کند.برای آموزش این مرحله از مداخله موارد زیر پیشنهاد می‌شود:

* محیط خانه را بازسازی کنید. فعالیت‌ها و شلوغی‌ها و تماس‌های تلفنی غیرضروری را کاهش دهید و تلویزیون را خاموش کنید.

* برای تقویت توجه کودک ابتدا از بازی «نگاه‌تو برنگردون» استفاده کنید. به این ترتیب که شما و کودکتان به چشمان یکدیگر خیره شوید، هرکس زودتر خسته شود و نگاهش را برگرداند، بازنده است. پس از این‌که کودک خیره شدن را بخوبی یاد گرفت، به او بیاموزید حواسش را روی کسی که در حال صحبت کردن است، متمرکز کند یا به عبارتی «رادارش را روی او قفل کند». هنگام غذا خوردن به‌طور عمد ترتیبی بدهید تا افراد مختلف صحبت کنند و ببینند آیا کودک این بازی را درست انجام می‌دهد یا نه. فراموش نکنید در صورت انجام درست این تمرین، کودک را تحسین کنید.

* مطمئن شوید کودکتان وظایفش را متوجه شده است و از او بخواهید دستور را با صدای بلند تکرار کند.

* برای انجام کارها از کودک خواهش نکنید. اگر شما در مورد مساله‌ای از کودک خود خواهش کنید، باید انتظار جواب «نه» را داشته باشید.

تشخیص اختلال

معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می‌شود، اما بیشتر کودکان در سنین مدرسه و با تشخیص معلم به مراکز درمانی ارجاع داده می‌شوند.تشخیص، به یک ارزیابی کامل نیاز دارد. اگر تشخیص قطعی نشده باشد تشخیص‌های دیگر مانند ناتوانی در یادگیری یا افسردگی مطرح می‌شود.سابقه پزشکی کودک و خانواده بسیار مهم است. برخی از بیماری‌های دیگر مانند استرس، افسردگی و اضطراب می‌تواند مانند بیش‌فعالی تظاهر کنند.

ممکن است از والدین سوالاتی در مورد این بیماری‌ها و نیز در مورد سیر رشد و تکامل کودک، رفتار کودک در خانه، در مدرسه و در بین دوستان پرسیده شود. از سایر افرادی که کودک شما را مرتب می‌بینند نیز باید در این موارد سوال شود.عامل اصلی بیش‌فعالی شناخته‌شده نیست، اما عوامل متعدد ژنتیکی، صدمات مغزی، عوامل عصبی شیمیایی، عوامل عصبی فیزیولوژیکی و عوامل اجتماعی روان‌شناختی را موثر می‌دانند.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .

روانشناس کودک خوب :

یک روانشناس کودک باید ظرفیت ارتباطی با درمانگر خود را داشته باشد . این ظرفیت ارتباطی شامل مولفه هایی چون تقویت اعتماد و بهبودی در کودک است . او باید با شناختن بسیاری از مسائلی مثل: اوتیسم کودکان ، بیش فعالی ، سوءاستفاده ، تروما ، اختلالات روانی ، ناتوانی در یادگیری ، نیازهای خاص و رفتارهایی مثل : قلدری و لجبازی ، پرخاشگری و غیر در مواجهه با کودک اشراف داشته باشد .

روانشناس کودک اهمیت خود را از کودک می گیرد و موضوع کودک و مسائل مربوط به او همیشه مورد توجه بوده است. در دوران کودکی، شخصیت اصلی افراد شکل می گیرد بنابراین مهم ترین و تاثیر گذار ترین دوره زندگی، دوره کودکی است در این دوره فقط مراقبت و نگهداری های جسمی از کودک کافی نیست. کودک نیاز به مراقبت های روحی نیز دارد ، او باید از لحاظ عاطفی، شخصیتی و هوشی نیز تقویت شود.

 ویژگی های یک روانشناس خوب :

اشتیاق برای مراقبت و درمان:

برای یک روانشناس خوب بودن ، شور واشتیاق واقعی برای مراقبت ازکودکان و نیازهای آنها است . انسانهای بالغ و مهربان بیشتر قادر به ارتباط گرفتن و بازی کودکان هستند این کمک به لذت بردن از درمان و پروسه درمان لازمه یک مشاور کودکان است .

امانت داری:

یک مشاور و روانشناس کودک باید یک توانایی ذاتی برای بدست اوردن اعتماد کودک و خانواده او را داشته باشد . به طوری که با او احساس راحتی بکنند و مسائل شخصی و احساسی خود را بدون هیچ کم و کاستی و یا احتیاط و خجالتی با او در میان بگذارند .

یک روانشناس خوب همیشه باید حریم خصوصی درمانگر و خانواده اش را حفظ کند و آن را موضوع گفتگوی خود با همکاران خود نکند.

تخصص روانشناس کودک:

یک روانشناس کودک باید دارای مهارت و تخصص در مسایلی باشد که کودک با آن مواجه می شود تا بتواند موثر تر با او برخورد کند . به عنوان مثال یک کودک ناتوان در یادگیری مستلزم مشاوره گرفتن از یک روانشناس مدرسه متخصص در تکنیک های کمک به کودکان در کلاس درس است . مهارت های تخصصی برای ارتباط به این معناست که روانشناس بداند در هنگام مشاهده کودکی که مساله ای برای او پیش آمده است چگونه سوالات درست را از او بپرسد و چگونه داده های منتج از پاسخهای کودک را تجزیه و تحلیل کند .

شبکه ارتباطی قوی:

یک مشاور باید بتواند علاوه بر کودک با شبکه وسیعی از کسانی که در حمایت از کودک موثرند ، ارتباط برقرار کند . مثلا گاهی پیش می آید که مشاور باید با معلمان مدرسه کودک ، پزشک او و پدر و مادرش و سایرینی که به نحوی در کمک به درمان موفق کودک ، موثر باشند ، ارتباط برقرار کند .

در کنار همه این گزینه ها ، صبر ، همدلی و شنونده خوب بودن اصلی ترین ویژگی یک مشاور و روانشناس خوب است .

برای کمک و راهنمایی به کودکان خود میتوانید از متخصصان روانشناس که در زمینه کودک فعالیت دارن راهنمایی بگیرید ولی درصورت عدم دسترسی متخصصان میتوانید از مشاوران تلفنی و آنلاین استفاده کنید و مشکلات و مسائل کودک خود با اطمینان مطرح کنید .

نکاتی در زمینه رفتار با کودکان پیش دبستانی و اول ابتدایی

جدا شدن از آغوش گرم مادر و پدر و آغاز زندگی مستقل و ورود به جامعه ای بزرگتر از خانه ، برای اکثر بچه ها سخت و دشوار است و همراه با دلهره و ترس و اضطراب است ، اما چاره ای نیست. راهی است که باید همه آن را طی کنند. البته برای پدر و مادر هم سخت است. باید فرزندشان را در مدرسه بگذارند و تنها به خانه بازگردند. شش تا هفت سال لحظه به لحظه با هم بودن و وابستگی ، اکنون دور شدن از یکدیگر، آن هم به مدت سه تا چهار ساعت در روز….

ما آیا می توانیم به خاطر این احساسات فرزندمان را به مدرسه نبریم ؟ امکان ندارد.

باید با این وابستگی ها مبارزه کرد اما چگونه ؟ اگر می خواهید پاسخ سؤالتان را بیابید این مقاله را با دقت مطالعه کنید.

اصولاً بچه هایی وابستگی شدید به پدر و مادر و خانه شان دارند که در دوران قبل از مدرسه از پدر و مادر لحظه ای جدا نشده باشند . یعنی پا به مهد کودک و کودکستان نگذاشته باشند. معمولاً این بچه ها به هنگام مدرسه رفتن مشکل دارند، اما بچه هایی که از قبل ، به دلیل شاغل بودن مادر و یا دلایل دیگر نیمی از اوقات خود را در مهد کودک ها گذرانده باشند به راحتی روز اول مدرسه را می پذیرند و از والدینشان جدا می شوند. پس می توان نتیجه گرفت که مهد کودک می تواند مفید باشد. در حالی که بسیاری از والدین از گذاشتن فرزندشان در مهد کودک ها واهمه دارند و می ترسند.

بچه ها با رفتن به مهد کودک سریع تر طعم استقلال را می چشند و اصولاً این بچه ها اعتماد به نفس بیشتری دارند. بهترین سن برای ورود به مهد کودک سه تا چهار سالگی است. اگرچه یک مادر شاغل مجبور است فرزندش را زودتر به مهد کودک بفرستد.

حال اگر شما کودکی دارید که هرگز به مهد کودک نرفته و رفتن به مدرسه اش نیز نزدیک است به شما پیشنهاد می کنیم برای این که او و شما  به راحتی مدرسه را بپذیرد و خاطره ای خوش برای خود و شما به وجود آورد این چند نکته را به خاطر بسپارید :

1)      به هنگام ثبت نام ، فرزندتان را با خود به همراه ببرید، تا او با محیط مدرسه آشنا شود. حتی در
صورت امکان کلاس او را نشان دهید. اجازه دهید دقیقه ای بر روی صندلی و نیمکت بنشیند. خوشبختانه در ایران یک روز قبل از آغاز مدارس "روز شکوفه ها" نام دارد. یعنی بچه های پیش دبستانی و کلاس اولی ها به مدرسه می روند و با مدیر و معلم و مدرسه آشنا می شوند و صف بندی در حیاط را یاد می گیرند و همکلاسی های خود را می شناسند.

2)      از مدرسه خودتان و خاطرات خوبتان برای او تعریف کنید. حتی اگر خاطره ای خوب هم از مدرسه ندارید ، در برابر فرزندتان ابراز نکنید و همیشه از مدرسه تعریف و تمجید کنید. روز اول مدرسه رفتنتان را حتی اگر به یاد هم نمی آورید با خاطره ای خوش از مدرسه برای کودک دلبندتان توصیف کنید. به هر صورت هیچ گاه فرزندتان را از محیط مدرسه و معلم و ناظم و مدیر نترسانید. آنان را افرادی دوست داشتنی و مهربان جلوه دهید. هیچ گاه از تنبیه بدنی در مدرسه حتی اگر به سرتان آمده برای فرزندتان حرفی نزنید. به طور کلی او را آماده مدرسه کنید و تصویری زیبا و دوست داشتنی از مدرسه ، معلم و ناظم در ذهن او تداعی کنید.

3)     استقلال و متکی بودن به خود را در او زنده کنید.

4)     داستان هایی برای فرزندتان بخوانید که مضمون آن رفتن به مدرسه و موفق شدن باشد.

5)     روز اول حتماً به همراه فرزندتان به مدرسه بروید. او را تنها رها نکنید. با ملایمت رفتار کنید. در صورت امکان با روپوش مدرسه از او عکس بگیرید. او را تشویق به مدرسه رفتن کنید. شاید لحظات اول و روزهای اول بی تابی کند اما با صبر و حوصله رفتار کنید.

6)       شب او را زود بخوابانید . صبحانه ای که دوست دارد به او بدهید و سپس او را به مدرسه بفرستید.

7)     اگر خودتان نیز نگران دوری فرزندتان هستید و دست کمی از او ندارید ، هیچ گاه در برابرش ابراز نکنید بلکه به او بفهمانید از مدرسه رفتن فرزندتان خوشحال هستید. حتی از این که او آن قدر بزرگ شده که به مدرسه برود افتخار می کنید.

8)     در نهایت از معلم و مشاور مدرسه می توانید کمک بگیرید. مطمئن باشید مدرسه ، محیطی امن و سالم برای فرزندتان است و معلمان و دیگر اعضای مدرسه با آغوشی باز فرزندتان را می پذیرند و آنها را به مدرسه عادت می دهند. پس با خیالی آسوده فرزندتان را به مدرسه بفرستید . خدا به همراهش باشد.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .

چگونه فرزند باهوش تری تربیت کنیم؟

بهترین زمان آموختن انواع دانستنیها و تحریک توانایی های اساسی کودک، دوران شش ساله اول زندگی تا قبل از رفتن به دبستان است. آموزش قبل از دبستان عبارت از این است که اطلاعاتی در اختیار فرزندتان بگذارید که مغز در حال رشد کودک، به آن نیاز دارد تا او در اولین سالهای شکل گیری مغز و فکرش بتواند به رشد ممکنه خود برسد. در این صورت است که طفل شما با استعداد تر و با نشاط تر می گردد. والدین خوب شانس رشد ادراک در آغاز مرحله طفولیت را به فرزند خود می دهند. طفل در اولین شش ساله زندگی با به کار گرفتن حواس پنجگانه خود سعی در شناسایی دنیای اطراف خود می کند.

راههایی برای تقویت رشد هوش کودک: 

فرزندتان را دوست داشته باشید و تا می توانید به او محبت کنید. به او حق انتخاب و تصمیم گیری بدهید. وقتی شکست می خورد ، به جای اینکه او را سرزنش کنید، راههای غلبه بر مشکلات را به او یاد بدهید. به حرفهایش گوش کنید. به او کمک کنید تا خودش راه آموختن را یاد بگیرد. جاذبه های دنیا را به او نشان دهید. مثلا کودک خود را به پارک، موزه، باغ وحش، کوه و غیره ببرید. همیشه تشویقش کنید. نظم و انضباط را به او یاد دهید. به توانایی های او اعتماد داشته باشید تا فرزندتان تمام تلاشش را برای انجام کارها بکند. با فرزندتان حرف بزنید و زبان را به شکل درستی به او آموزش دهید. کودک را تشویق به آموختن کنید و وسایل اینکار را برایش فراهم کنید. همیشه با او سوال و جواب کنید تا عادت به فکر کردن و جستجو برای پیدا کردن جواب کند.

انتخاب اسباب بازی برای کودک:

بهترین اسباب بازی آنست که کودک را مجذوب خود کند و او دوباره و دوباره به سراغ آن برود و تحریک و لذت بیشتر و بیشتری از آن کسب کند. تناسب داشتن اسباب بازی با سن کودک بسیار مهم است. کودک خردسال به اسباب بازیی نیاز دارد که حواس پنجگانه او را تحریک کند.

اسباب بازیهای مناسب برای کودک زیر یکسال آنهایی هستند که رنگها، حالات مختلف سطح ( نرمی یا زبری و غیره)، مواد، و شکلهای جالب و متنوع را به کودک می نمایانند. اسباب بازیهایی که صدا در می آورند و نسبت به عملی که با آنها انجام می شود واکنش نشان می دهند، مثل جغجقه، به کودک احساس تسلط و کنترل می دهند و رشد مهارتهای دستی و هماهنگی او را تسریع می کنند.

تشویق کودک به مطالعه: 

باید کاری کنید تا مطالعه از نظر کودک تجربه ای موفق و لذت بخش باشد. سعی کنید هر روز یا لااقل هفته ای چند بار برای کودکتان کتاب بخوانید و خود را به این کار عادت دهید، کتابهایی انتخاب کنید که با سطح علایق کودکتان تناسب داشته و ظاهر زیبا و تصاویر جذابی داشته باشند. اولین کتابهای کودک باید کوتاه و فقط دارای چند صفحه باشند.

همچنین باید حاوی تصاویر بزرگی با جزئیات اندک باشد. کتابهایی انتخاب کنید که واژگان آنها برای کودک قابل فهم باشد. اگر در جوی آرام و راحت برای کودکتان کتاب بخوانید، او لذت بیشتری خواهد برد. کودکتان را تشویق کنید به چیزهایی که در تصاویر هستند توجه کند و اتفاقات بعدی را حدس بزند و با انجام اینکارها او را تشویق کنید. اگر کودکتان درخواست کرد، کتاب را مجددا برایش بخوانید. بهترین راه برای سنجش علاقه کودکتان به یک موضوع اینست که ببینید او چقدر راجع به آن صحبت می کند و چند بار خود به خود سراغ آن کتاب می رود. هر زمان کودک شما نشان داد برای مطالعه آمادگی دارد، کتابهای مورد علاقه او را که قابل "خواندن" هستند، هر چند کودک شما لغات آن را حفظ کرده باشد، برایش بیاورید. 

چگونه مشوق استعداد سرشار در کودک خود باشیم: 

وقت آزادی را برای بازی در نظر بگیرید. بیشتر مشاهده و کمتر دخالت کنید. به جای اسباب بازیهای پیچیده، اسباب بازیهای ساده ای تهیه کنید که با قوه تخیل کودکتان تکمیل گردد. کودک خود را به بازی در بیرون از منزل تشویق کنید تا با دنیای طبیعت در تماس باشد و فرصتی برای بازی با شن، خاک، آب، و هوا داشته باشد. نمونه هایی از کارهای واقعی در اختیار کودک خود بگذارید تا بتواند از آنها تقلید کند، اجازه دهید در گردگیری، شستن ظرفها، و پخت و پز به شما کمک کند، این فعالیتها جزئی از بازیهای او می شوند و به او کمک می کنند چیزهایی در مورد زندگی بیاموزند.

تقویت عزت نفس در کودکان:

 به فرزندان خود احترام گذاشته و هنگام ابراز عقیده به سخنان آنها توجه کنید. در برخورد با فرزندان هرگز از لقبهای ناپسند و نسبتهای ناروا استفاده نکنید. از تحمیل عقاید خویش به فرزندان خودداری کنید. 

از مقایسه فرزندان با یکدیگر و یا با دیگر همسالان جدا پرهیز کنید. در پذیرش و ابراز محبت به فرزندان هیچگاه به جنسیت آنها توجه نکنید. در اعطای مسئولیت به فرزندان به تفاوتهای فردی آنها و به حدود توانمندیهایشان توجه کنید. هنگام مواجه شدن فرزندان با شکست آنها را طرد نکنید. با ایجاد جو مشاوره و تبادل نظر در محیط منزل، اجازه ابراز شخصیت و احساس خود ارزشمندی را در کودکان و نوجوانان ایجاد کنید. کودکان و نوجوانان را با الگوی رفتاری مطلوب و شخصیتهای ارزشمندی که از عزت نفس بالایی برخوردارند، آشنا کنید.

محبت کردن بهترین راه تربیت فرزند: 

این که یک کودک چقدر تربیت پذیر باشد، در درجه اول بستگی به این دارد که احساس کند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان یک انسان و عضو خانواده او را به حساب می آورند. راهنمایی کردن توأم با دلسوزی و مهربانی، قدم مهمی از مراقبت کودکان به حساب می آید و به آنها کمک می کند که نسبت به افراد خانواده و جامعه مهربان بوده و افرادی قابل احترام و دوست داشتنی باشند. پس بزرگترین وظیفه ما این است که کاری کنیم که فرزندمان احساس کند دوستش داریم و به او احترام می گذاریم.

حضرت علی (ع) می فرماید: 

هر که در کودکی نیاموزد، در بزرگی پیشرفت نمی کند. (غررالحکم، شماره 8937)

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .

تنبلی در کودکان

چگونه تنبلی را از کودک بگیریم؟

برای حل مشکل تنبلی و اصلاح این رفتار در کودک، توجه به نکات کاربردی زیر می‌تواند سودمند باشد:

با احترام انجام کاری را از کودک خود بخواهید. درخواست مؤدبانه را همه قبول می‌کنند و در مقابل، برخورد تند باعث لجبازی کودکان می‌شود.

برکارهای کودک نظارت کنید. کاری را که از کودکتان خواسته‌اید، به قدری دنبال کنید تا آن را انجام دهد. عدم نظارت والدین باعث تنبلی و کوتاهی کودک در انجام وظایفش می‌گردد. همچنین باید آن را تا آخر پیگیری کنید تا انجام دهد و گرنه اگر وسط کار او را به حال خود رها کنید و او دستور شما را انجام ندهد، سهل انگاری را خواهد آموخت.

انتظارات خود را از کودک تنظیم کنید. انتظار شما از کودکتان باید براساس توانمندی و سن کودک باشد نه بیشتر. اگر تکلیفی بیشتر از توان کودک از او انتظار داشته باشید، به احتمال زیاد نخواهد توانست آن را انجام دهد؛ در نتیجه به دنبال راهی برای فرار می‌گردد و یکی از دم‌دستی‌ترین راه‌ها، دروغ گفتن است.

طوری شرایط را تنظیم کنید تا کودک از کارش لذت ببرد. کاری که باعث رنج و عذاب باشد، کسی علاقه به انجام آن دارد و کودکان هم از این قانون با شدت بیشتری پیروی می‌کنند.

کودک را "پادو" قرار ندهید. دقت کنید که به کودک زیاد دستور ندهید. بطوری که نقش او به یک "پادو" مبدل شود و شما را یک فرد منطقی و منصف نداند.

کمک به دیگران را از همان خردسالی یادش بدهید. خردسالان علاقه به کمک به والدین را دارند. والدین می‌توانند از این علاقه و استعداد به نحو مطلوب بهره برداری کنند. از ابتدای خردسالی به کودک وظایفی در حد توان او محول کنید. مثلا یک خردسال می‌تواند لباس، اسباب بازی، قند و چیزهای دیگر را از زمین جمع‌آوری کند.

برای دستور دادن از جملات ساده و قابل فهم کودک استفاده کنید. همچنین با یادآوری، از فراموش نکردن آن کار از سوی کودک اطمینان حاصل کنید.

هرگز در برخورد با اهمال کاری کودک عصبانی نشوید. عصبانی شدن نشان دهنده شکست شماست و در اینصورت کودک خود را ملزم به انجام دستورات نمی‌بیند. کافی است با حالتی جدی و مصمم آن را یادآوری کنید و نیازی به عصبانیت یا سرکوفت نمی‌باشد.

هنگامی که کودک شما در برخی از امور خوب عمل می‌کند، از کارش تعریف کنید تا در بقیه زمینه‌ها نیز بهبود یابد.

در صورتی که راهکارهای دیگر کارساز نبود، محرومیت کودک از برخی امتیازات؛ مثل بازی کردن، پول توجیبی و اسباب بازی، می‌تواند به اصلاح رفتار تنبلی کودک، کمک کند.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .

ترس کودکان در خواب

چطور می توان از وحشت های شبانه جلوگیری کرد؟

بهتر است اتاق کودک را برای جلوگیری از آسیب احتمالی ایمن کنید. تمام عواملی که اختلال خواب را ایجاد می کنند از بین ببرید. یک برنامه منظم خواب و بیداری برای کودک قرار دهید. مراقبت و پیگیری مکرر خانواده و حمایت و جلب اطمینان کودک به کاهش نگرانی های آن ها کمک می کند.

برای پیشگیری بهتر است سطح تحمل روزانه فرزندتان را درک کنید و وقت او را با برنامه های پرمشغله و فشرده پر نکنید. به الگوهای خواب فرزندتان توجه کنید و روالی برای برنامه خواب او در نظر بگیرید. اگر کودک یک روز پرمشغله داشته باشد، والدین باید یک چرت یا خواب نیمروزی در طول روز برای او در نظر بگیرند یا کودک را کمی زودتر از شب های قبل به تختخوابش بفرستند. سعی کنید کودک را قبل از خواب به حمام بفرستید تا بدنش به آرامش برسد و از انگیزه ها و افکار وحشت آور خلاصی یابد. امکان یک ساعت خواب راحت و با آرامش را برای او فراهم کنید. پخش موزیک ملایم، آوردن یک عروسک دلخواه یا انجام تفریح مورد علاقه او می تواند به خواب آرام او کمک کند.

با توجه به این که کودک تان وحشت شبانه را روز بعد به یاد نخواهد آورد، در مورد آن با او بحث نکنید. با خواهر یا برادر او نیز صحبت کنید که در مورد این حادثه با او بحث نکنند و این موضوع را در ذهن او بزرگ جلوه ندهند. خودتان هم نگران نشوید؛ دیدن وحشت های شبانه، اضطراب آور است اما معمولا از لحاظ جسمی و عاطفی مشکلی برای کودک تان پیش نمی آید. ممکن است کودکی همراه وحشت شبانه، خوابگردی نیز داشته باشد این مسئله دلیل یک مشکل حاد و جدی نیست اما می تواند خطرناک باشد. این حالت هنگامی اتفاق می افتد که کودک به خواب عمیق فرو رفته است. بنابراین حتی اگر کودک تان شما را بیدار هم بکند، نمی توانید با او ارتباط برقرار کنید. نگرانی اصلی، سلامت و امنیت کودک شماست. مطمئن باشید که پنجره ها و درهای خروجی را بسته اید و آن ها را قفل کرده اید.

اگر کابوس شبانه به طورمکرر پیش می آید، بهتر است برنامه دلپذیری را برای هنگام خواب کودک فراهم کنید.

شاید موقعی که می خواهید بغلش کنید، شما را پس بزند. او نمی داند که شما آنجا هستید. صبح هم از او چیزی نپرسید، چون جوابی ندارد و فقط نگران می شود. در چنین مواردی ، کودک را پانزده دقیقه قبل از آن که معمولاً وحشت شبانه اتفاق می افتد، بیدار کنید. با دیدن اولین نشانه افزایش حرکات او هم ، بیدارش کنید و مطمئن باشیدکه این عارضه در ظرف سه – چهار شب از بین می رود.

مسئله ای که در مورد خواب و رویا در کودکی می توان گفت، این است که در وهله اول خیلی از والدین خواب و رویا را با یکدیگر اشتباه می گیرند و به همین دلیل چندان حرف های کودک شان را جدی نمی گیرند یا با او برخورد می کنند؛ در حالی که باید ابتدا این ۲ مقوله را خوب بشناسیم تا بتوانیم به دنیای فانتزی کودکان راحت تر قدم بگذاریم.

همه ما در کودکی خیال و آرزوهایی داشتیم که در بزرگسالی برای مان به خاطره تبدیل شدند. بنابراین نباید قصه خواب کودکان مان را مسخره کنیم یا آنها را از تعریف کردن خوابی که دیده اند منع کنیم اما گاهی کودکان آنقدر در دنیای خیالی خود فرو می روند که بیرون آوردن شان کار آسانی نیست.

در این شرایط حتما کودک را نزد یک روانشناس کودک ببرید تا با او صحبت کند اما هرگز به هر بهانه ای اسم روی کودک تان نگذارید و تخیلاتش را سرکوب نکنید چون برخی از محققان بر این باورند که خیالپردازی می تواند زمینه ساز خلاقیت و موفقیت کودک در بزرگسالی شود چون این تخیلات باعث تجزیه و تحلیل مغزی بیشتری در کودک می شود اما اگر می خواهید کودک تان از کابوس های شبانه رهایی یابد، بهتر است قبل از خواب او را از تماشای کارتون های خشونت بار منع کنید یا به هیچ وجه اسباب بازی هایی که عجیب و غریب هستند برایش نخرید و به جای آن با اختصاص وقت بیشتر برای کودک با او بازی کنید و حتی نمایش هایی را که دوست دارد با یکدیگر در خانه اجرا کنید تا هم احساس امنیت بیشتری پیدا کند و هم در خواب آسوده تر باشد.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند.

برای درمان تنبلی چشم کودکم چه کنم؟

چشمان برخی کودکان، با آنکه سالم به نظر می‌رسند، اما از سلامتی و دید کافی برخوردار نیستند. در حقیقت تنبلی چشم زمانی رخ می‌دهد که چشم در دوره کودکی دید طبیعی پیدا نکند. این اختلال معمولا در یک چشم دیده می شود.

درمان تنبلي‌ چشم
درمان تنبلي‌ چشم به سه عامل بستگي دارد: 1. سني که در آن تنبلي‌ چشم به وجود آمده است؛ 2. مدت‌زماني که از ايجاد تنبلي‌ چشم گذشته است و 3. سني که در آن درمان آغاز شده است.

به طور کلي، آگاهي والدين و همکاري آنها کليد موفقيت در درمان است. درمان تنبلي‌ چشم نيازمند همکاري تنگاتنگ والدين با متخصصان (بينايي‌سنج و چشم‌پزشک) است.

والدين بايد بدانند که دوران کودکي تنها زمان دستيابي به درمان کامل است و در صورت از دست دادن آن، اين فرصت براي هميشه از دست رفته است. همچنين والدين بايد صبور باشند و انتظار بهبودي سريع را نداشته باشند.

عوارض تنبلي‌ چشم:
1. نابينايي يا کاهش بينايي دائمي که اکثراً، يک‌طرفه است.

2. از بين رفتن ديد عمقي؛ بدين معنا که افراد مبتلا به تنبلي‌ چشم، قدرت تشخيص عمق اجسام و اشياء را ندارند، لذا از عهدة انجام بسياري از مشاغل برنمي‌آيند، مثلاً اين افراد نمي‌توانند خلبان شوند يا حرفه‌هايي را انتخاب کنند که نياز به دقت زياد داشته باشد، حتي در انجام پاره‌اي امور مانند رانندگي نيز دچار مشکل مي‌شوند.

3. کاهش قدرت تمرکز و قدرت تفکيک: در کودکاني که دچار تنبلي‌ چشم هستند، مردمک چشم به‌سختي بر روي يک نقطه متمرکز مي‌شود و تشخيص يک فرد يا يک شيء در بين ساير افراد و اشياء براي آنان سخت است.

4. افت تحصيلي: طبيعي نبودن ديد در کودکان مبتلا به تنبلي‌ چشم، اغلب، به افت تحصيلي اين کودکان منجر خواهد شد، ضمناً سرعت خواندن مطالب نيز در اين کودکان کاهش مي‌يابد که اين ضعف در پيشرفت تحصيلي کودکان تأثير منفي خواهد داشت.

5. فردي که دچار تنبلي‌ چشم است، نسبت به افراد سالم، بيشتر در معرض خطر نابينا شدن قرار دارد، چون اگر يک چشم، کارکرد خود را (در اثر ساير بيماري‌ها، ضربه، عفونت و …) از دست بدهد، فرد در معرض خطر نابينايي قرار مي‌گيرد.

بنابراين، با توجه به آنچه ذکر شد، بيماري تنبلي‌ چشم کودکتان را جدي بگيريد. مراحل درماني کودک را تحت نظر متخصص طي کنيد و طبق دستورات وي عمل نماييد. ضمناً، فراموش نکنيد که هميشه پيشگيري بهتر و مؤثرتر از درمان است.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .

تاثیرات طلاق بر کودکان

طلاق والدین یکی از مسایلی است که تأثیر آن بیشتر از هر فرد دیگری بر روی کودکان و نوجوانان است. به عقیده روانشناسان کودک و نوجوان ، در حالتی که والدین کودک به هر دليل تصمیم به جدایی می گیرند از روش‌های كاهش تاثیرات مخرب آن  بر كودكان آن است كه فرزندان را در جریان قرار داده و در برابر كشمكش‌ها از آن‌ها حمايت كنيد.

نحو برخورد با کودکان بعد از طلاق:

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاورهحضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .